Fa dètz ans, los musicaires catalans Carles Belda e Marc Serrats aguèron l’iniciativa de bastir la primièra Brigada Internacionala musicala occitanocatalana. Ara, i tornan amb una nòva proposicion artistica de disc e d’espectacle, que vòl aprochar l’emblematica “Nòva cançon” occitana al jovent dels dos costats dels Pirenèus. 

Ò d’Occitania. C de Catalonha. Brigada, de complòt. E Internacionala perqué i a pas cap de frontièra que pòsca empachar de nos comprene. Las voses d’Alidé Sans, lo Tatou (Massilia Sound System, Moussu T…), lo Rodín Kaufmann (Lo còr de la Plana), lo Gigi de Nissa, l’Arnaud Cance, l’Stefano Degioanni (Lou Seriòl), la valenciana Tesa, lo Joan Garriga (La Troba, Dusminguet…), la Milena Pastorèlli, vos o explicaràn tot coma cal, sus la basa d’un tustaire catalanobrasilièr, lo Cidao, un bassista de tria, lo Marià Roch, un guitarrista amb plan de vam, lo Marc Serrats (Xerramequ), e lo diatonic e los teclats de Carles Belda. Totes amassa per modernizar las cançons tradicionalas e de la nòva cançon occitana, e las far ressonar a las aurelhetas dels joves de uèi, e, aital, evitar de mancar cap de bocin de la nòstra istòria. Lo projècte es una coproduccion de Barnasants e Convergéncia Occitana, amb la collaboracion del Centre Artesà Tradicionàrius. 

Avètz enveja de vos passejar per Occitania? E d’o far a travèrs d’un cançonièr? Vos prepausam una expedicion sonora e literària pel mai que ric cançonièr d’Òc, d’un biais modèrn e joiós. Se volguèssem abraçar lo cançonièr occitan tot entièr, non lo poiriam pas acabar. Per aquò, n’avèm fait una causida e vos la presentam amb una indestructibla volontat de vos far regalar!

D’aperitiu, i trobaretz los tres imnes del País: lo Se canta, la Copa Santa, e Lo Boièr. Totes tres brancan Occitania e Catalonha: lo Comtat de Foish, lo Felibritge e lo mitan catar. De segur que los coneissètz plan, mas aqueste còp los ausiretz en forma de rumba, ska classic e un experiment d’avantguarda primitivista, respectivament. 



De primièrs, tres bocins significatius de la tradicion orala: lo Joan Petit, Es caulets e Au Pont de Mirabèl. Aqueste còp, çaquelà, la primièra en forma de house festiu, la segonda coma una cúmbia corala explosiva, e la tresena un regué plan dolcet. 

En seguida, e lo plat principal de la comanda de Convergéncia Occitana e Barnasants, i poiretz tastar divèrsas versions de la Nòva Cançon, un movement fraire de la Nova Cançó catalana. Claudi Martí, Rosina de Pèira, Maria Roanet, Mans de Breish, Nadau, Eric Fraj, Joan Pau Verdièr, Jacmelina e Lucia Mas, son ara revisitats e revirats per de cantaires e musicaires de uèi, a partir de genres e esteticas musicalas plan diferents. Coma veiretz, aquí la pròva que las paraulas d’aquestas cançons contunhan d’èsser tras qu’actualas, e donc, la revision deven mai que necessària.

L'Stefano Degioanni (Lou Seriòl) exprimís la ràbia, en tot cantant lo "Perquè m'an pas dit" d'en Martí, coma un exercici de r&b+soul. Lo "Son, son", que la Maria Roanet cantava amb tant de gost, contunha aital d'exquisit mas ara amb los aires brasilièrs de la niçarda Milena Pastorelli. Lo Gigi de Nissa, lo Tatou de Marselha e l'Alidé Sans d'Aran transforman "Los Carbonièrs de la Sala" de Mans de Brèish en una ràtzia de fanfarra sindicalista, e l'Arnaud Cance manten la beutat e l'energia del "Veiqui l'Occitan" d'en Verdièr, amb lo sieu estil singular. Lo Rodin Kaufmann nos servís doás pèças de fuòc crosat: una version del Raimon (valencian) e una de la Jacmelina.

Lo dessèrt, tres sequèlas, del fum de cases coneguts, que nos semblavan mai illustrativas: "De Cap ta l'Immortèla", dels mitics Nadau, revisada en clau de rumba per l'Alidé Sans e lo Joan Garriga, lo "Parla Patois" dels Massilia Sound System, ara a mans de la valenciana Tesa, e per revendicar que l’occitanisme de còps s’exprimís tanben en francés, i aurà lo "Tomber la chemise" dels tolosencs Zebda, passat pel sedàs del Mèstre Joan Garriga, e revirada al catalan en forma de ska bogaloo. Tot aquò, servit amb qualques tròces sonors (sàmplers) de vièlhs vinils, coma lo Marcèl Amont, lo Jean Ségurel o la maire d'en Gigi-menina de la Milena.
 

Atencion! Per l’enregistrament, avèm comptat amb la batariá e las percussions del Pep Terricabras (Els Catarres, La Troba Kung-fú), lo bas e la produccion del Marià Roch (Jarabe de Palo, Los Senzillos, La Troba Kung-fú), las guitarras del Marc Serrats (Dijous Paella, Goldfinger) i del Rafalito Salazar (Ai, Ai, Ai!, Gato Pérez), los instruments de vent del Pep Pasqual (La Vella Dixieland ) i l'Alba Careta (Balkan Paradise Orchestra, Alba Careta Quintet), plan d’autres musicaires, que i an apondut lor color.

Per o far tot coma cal, e perqué i manque pas res, lo disc serà espelit acompanhat d’una polida mapa d’Occitania amb de referéncias istoricas, dessenhada pel grand dessenhaire Txarly Brown, e una ficha explicativa per cada cançon, redigidas pel savi Ferriòl Macip (director del Jornalet). Tot aquò vos permetrà de conéisser totes los detalhs e interés cultural d’aquestas cançons, aital coma d’anecdòtas e d’elements caracteristics que vos las faràn amar per tostemps. 

Serà un plaser de vos aver amb nosautres dins aqueste viatge qu’avèm preparat amb d’illusion e d’espèr!